Maar nog niets is zeker. Er zijn nog veranderingen mogelijk tot op het laatste moment, want verschillende werkgeversorganisaties proberen delen van de wetteksten te wijzigen die zij als ongunstig beschouwen. De werkgeversorganisaties willen bijvoorbeeld de afschaffing van een minimumbelasting van 20% die de Senaat wil invoeren omwille van haar hoge opbrengst. De parlementariërs zien deze minimumbelasting als een middel om strategieën van fiscale optimalisatie te verhinderen.
Andere compensatiemaatregelen doen de bedrijven eveneens steigeren, zoals de plafonnering van de leningsinteresten, i.e. een door de bedrijven zeer gewaardeerde fiscale niche, die de Amerikaanse fiscus meer dan 300 miljard dollar op 10 jaar zou opbrengen. Kortom, er kunnen nog wijzigingen optreden, want de werkgeversorganisaties doen er alles aan om enkele toegevingen te verkrijgen. De strijd is nog niet gestreden, want de parlementariërs weten ook dat deze belastinghervorming – de meest ambitieuze van de voorbije 30 jaar – het begrotingstekort gaat aandikken met meer dan 1000 miljard dollar.
Bovendien hebben de Ministers van Financiën van de 5 belangrijkste Europese economieën niet geaarzeld om een waarschuwingsbrief aan de president van de Verenigde Staten te richten waarin ze preciseren dat als zijn belastinghervorming aangenomen wordt, ze zal worden beschouwd als een vorm van oneerlijke concurrentie. Kortom, Europa zal niet toekijken, maar reageren. Donald Trump kennende, zal deze brief waarschijnlijk geen enkel effect op hem hebben. De belastingconcurrentie tussen de twee kanten van de Atlantische Oceaan kan dus beginnen.
